11 Dec Τι παγίδες κρύβει η υπερπροστασία;
Υπερπροστασία: μια λέξη που από μόνη της υποδηλώνει την υπερβολή. Η υπερβολή στη συμπεριφορά μας δεν φέρνει συνήθως τα αποτελέσματα που προσδοκούμε και πολλές φορές ίσως δημιουργήσει και τα εντελώς αντίθετα αποτελέσματα. Αδιαμφισβήτητα οι προθέσεις του κάθε γονέα είναι θετικές αλλά σε αυτή τη περίπτωση η υπερπροστασία καταλήγει σε αρνητικά αποτελέσματα. Αυτό που οι γονείς συνήθως προφασίζονται για να δικαιολογήσουν την υπερπροστατευτική τους συμπεριφορά έναντι των παιδιών τους είναι το ότι ούτως η αλλιώς θα δυσκολευτούν κατά τη διάρκεια της γεμάτης «δυσκολίες» και «αδικίες» ζωής τους δεν υπάρχει λόγος να τα «δυσκολεύουν» και οι ίδιοι από τόσο μικρά.
Είναι όμως σωστή αυτή η προσέγγιση; Έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα;
Αφού θα έχουν βιώσει την απόλυτη «διευκόλυνση» και «εξυπηρέτηση» στην παιδική/εφηβική τους ηλικία από τους γονείς τους θα έχουν μήπως τόσα εφόδια μαζεμένα ούτος ώστε να ζήσουν μια πιο ευτυχισμένη ζωή;
Δυστυχώς η απάντηση είναι ΟΧΙ!
Τα παιδιά τα οποία μεγάλωσαν σε ένα υπερπροστατευτικό περιβάλλον, που τα πάντα σχεδόν προνοούνταν, προγραμματίζονταν και εκτελούνταν από κάποιον άλλο, δεν πιστεύουν στον εαυτό τους και στις ικανότητες τους γιατί δεν είχαν την ευκαιρία να τις βάλουν σε εφαρμογή και να συνεχίσουν την προσπάθεια τους ακόμη και μετά από μια «αποτυχία». Ματαιώνονται με την παραμικρή τους αποτυχία και παίρνουν μέσω της υπερπροστατευτικής στάσης των γονέων τους το υποσυνείδητο μήνυμα ότι δεν είναι ικανά να χειριστούν καταστάσεις και να πετύχουν. Δεν προσαρμόζονται εύκολα σε καινούργιες καταστάσεις ή αλλαγές στη ζωή τους. Δεν δέχονται όρια και κανόνες και πολλές φορές αντιδρούν έντονα.
Γνωρίζουν οι γονείς τις συνέπειες της συμπεριφοράς τους; Γνωρίζουν ότι αυτή τους η συμπεριφορά μπορεί να «δημιουργήσει» άβουλα παιδιά γεμάτα ανασφάλειες και φοβίες και με χαμηλή αυτοπεποίθηση και αυτοεικόνα;
Εμείς θα πρέπει να είμαστε οι μεγαλύτεροι υποστηρικτές τους στο να συνεχίσουν την προσπάθεια και όχι να «επεμβαίνουμε», «βοηθώντας» πυροσβεστικά και απαλλάσσοντας τα από την «αγγαρεία». Ένα παιδάκι μπορεί να χρειαστεί 20 φορές περισσότερη προσπάθεια για να γεμίσει το ποτήρι του με νερό ή να δέσει τα κορδόνια του. Δείξτε του ότι είστε εκεί για να το ενθαρρύνεται για να το στηρίξετε για να το «καμαρώσετε» για την προσπάθεια του.
Μην κάνετε πράγματα που μπορεί να κάνει από μόνο του με λίγη ή πολλή προσπάθεια, κι αν χρειαστεί να παρέμβετε προσπαθήστε να το βοηθήσετε με τα λόγια σας πρώτα λέγοντας του για παράδειγμα: ¨Σκέφτηκες να το κρατήσεις έτσι;¨, ή ¨Εμένα με βοηθά καλύτερα να το κάνω αυτό¨.
Δώστε του την ευκαιρία να μάθει από τα λάθη του και μην μπείτε στον πειρασμό να του πείτε ¨Είδες που σου έλεγα; ¨.
Μπορούμε να είμαστε υπέροχοι γονείς χωρίς να λέμε συνέχεια ναι στα θέλω τούς, χωρίς να τα προστατεύουμε από την όποια «αποτυχία» ή «δυσκολία». Με το να είμαστε απλά δίπλα τους, ούτε μπροστά τους για να ελέγχουμε το «δρόμο» τους αλλά ούτε και πίσω τους για να τα «ωθήσουμε» προς τα εκεί που νομίζουμε εμείς ότι είναι καλύτερα. Απλά δίπλα τους! Υποστηριχτές και εμψυχωτές στις προσπάθειας τους, στους πειραματισμούς και τις «δοκιμές» τους.